بررسی کاشت ایمپلنت دندان در کودکان

درج کاشت ایمپلنت یک روش توانبخشی در کودکان و نوجوانان محسوب می شود. با استفاده از این دوره شانس بیشتری میتوان برای موفقیت بعد از قرار دادن ایمپلنت در کودکان و نوجوانان ایجاد کرد هرچه هارمونی فیزیولوژیکی که در دندان ها ایجاد می شود و استخوان آلوئول رشد بیشتری داشته باشد، احتمال قرارگیری ایمپلنت موفقیت آمیز تری در کودکان داریم.

 

علت ریزش دندان در کودکان

تروما یک علت مکرر ریزش دندان در کودکان است. برآمدگی فک بالا و لب های ناسازگار از عوامل مهم تحریک کننده دندان در ناحیه قدامی دندان است که معمولاً منجر به فرورفتگی از لوزه های فک بالا می گردد. شیوع صدمات ناشی از آسیب در کودکان توسط نویسندگان مختلف گزارش شده است. آنودنتیای توتال، عدم وجود مادرزادی کلیه دندانها در دندانپزشکی اولیه و یا دندانپزشکی دائمی یک بیماری نادر است. هیپودونتیا یا الیگودونتیا عدم وجود یک یا چند دندان است که ممکن است در چندین بیماری ژنتیکی و سندروم بروز کند.

از دست دادن دندان منجر به از بین رفتن عملکرد و عدم رشد طبیعی آلوئولار، همراه با زیبایی شناسی ناخوشایند می شود که رشد روانی اجتماعی کودک خردسال را مختل می کند. به طور سنتی، مدیریت ریزش دندانهای تک در کودک خردسال به روش محافظه کارانه انجام می شود. از این رو، پزشک متخصص کاشت دندان در مواردی که دندانهای مفقوده وجود دارد، به پروتزهای پوششی جزئی مانند بریج، ترمیم شده با رزین یا پروتز قابل جابجایی متوسل می شود.

هیچ یک از این روش های درمانی کاملاً رضایت بخش نیستند و اشکالات خاص خود را دارند. پروتزهای جزئی به انطباق کودک بستگی دارد. آنها سرعت پوسیدگی را افزایش می دهند و ممکن است در زمان جذب استخوان باعث بیماری لثه شود. علاوه بر این، نیاز به بازسازی پروتز جدید هر از گاهی برای جبران رشد جمجمه صورت وجود دارد.

بررسی استفاده از ایمپلنت دندان در کودکان

قرار دادن ایمپلنت در یک کودک خردسال یک روش ایده آل برای درمان عدم وجود دندان است. آنها عملکرد را ترمیم می کنند، استخوان آلوئول را حفظ می کنند و زیبایی شناسی عالی می دهند، همچنین می توانند اعتماد به نفس و پذیرش اجتماعی کودک را بازیابی کنند. والدین معمولاً بسیار جدی و مشتاق هستند که به محض ارائه پیشنهاد، این روش درمانی را انجام دهند. با این وجود، قرار دادن ایمپلنت در کودکان توجه ویژه ای دارد، رشد قریب الوقوع، که باید قبل از شروع برنامه درمانی درک شود. هدف از این بررسی، درک پیامدهای ارزیابی رشد و توصیه‌های مربوط به تدوین برنامه درمانی در بیماران ایمپلنت دندان کودکان است.

 

 

ایمپلنت کودکان

عملکرد رشد استخوان فک در کودکان

رشد در فک بالا و فک پایین در یک زمان و با سرعت ثابت اتفاق نمی افتد، دوره های آهسته از رشد به دنبال مراحل رشد شتابی موسوم به چرخ های رشد است. دندانها با پیروی از این سرعت رشد از طریق بازسازی و پیمایش درون استخوان آلوئول، موقعیت خود را در قوس ها حفظ می کنند. نیروهای عملکردی با یک رابطه اکلوزال بینابینی پایدار متعادل، که به تدریج با انتقال از دندانپزشکی اولیه به دائمی به دست می آید، اتفاق می افتد.

رشد عرضی استخوان فک

در دوران اولیه کودکی، رشد عرضی فک بالا تحت تأثیرعرض فزاینده پایه جمجمه ​​است. این رشد خونی در دوران بلوغ تسریع می یابد و در دوران نوجوانی تکمیل می شود. قرار دادن زودرس ایمپلنت می تواند باعث ایجاد دیاستما با دندان های مجاور گردد زیرا رشد عرضی رخ می دهد، اگرچه مشکلات عرضی در لانه گزینی ها گزارش نشده است. اما مشاهده شد که در یک دوره 30 ساله از تقریباً 17-47 سالگی، به طور کلی این تغییرات منجر به ازدحام در قوسهای دندانی می شود. برای رشد ساژیتال، میزان جذب در سطح قدامی فک بالا اتفاق می افتد که آن را به سمت پایین و رو به جلو سوق می دهد. قرار دادن زودرس ایمپلنت دندان می تواند منجر به از بین رفتن استخوان مغزی برای ایمپلنت شود.

رشد عمودی استخوان فک

رشد عمودی فک بالا با افزایش سن رخ می دهد. رشد در مدارها، افزایش اندازه حفره بینی و سینوس های ماگزیلا با جذب در سطح بینی و رسوب روی آلوئول وجود دارد. رشد عمودی صورت آخرین موردی است که در بدن کامل می شود. رشد عمودی بزرگسالان در دختران  در18 سالگی و در پسران حتی بعد از آن تقریباً کامل می شود و بیشتر تحت تأثیر نوع رشد صورت (صورت بلند یا صورت کوتاه) قرار دارد. از این رو، قرار دادن زودرس ایمپلنت می تواند منجر به حضور آن در نزدیکی بینی بعد از بلوغ شود در حالی که دندان های دائمی به سمت پایین حرکت می کنند.